In de lessen geschiedenis leren we dat grondbezit macht betekent. Hoe meer grond iemand had hoe meer macht die kon uitoefenen. Sinds de Grieken is kolonisatie een manier geweest om aan die macht te geraken. Al moest men letterlijk over lijken heen.
De grootmacht die ongetwijfeld de meeste kolonies verzamelde was Groot – Brittannië. De trots van de Britse kroon was het grondstofrijke India dat werd gekoloniseerd in 1858. Men vond hier niet alleen goud, zilver en Oosterse specerijen maar ook opium. Uiteraard werd een deel van de bevolking ook slaaf. Verder lag het ook op een strategisch interessante plaats, aan zee.
Deze kolonisatie zorgde voor grote slachtoffers. Zoals eerder gezegd werd de lokale bevolking uitgebuit. Uiteraard waren deze mensen hier niet tevreden mee. Soms kwamen ze in opstand, maar deze werden vaak gewelddadig onderdrukt. Sinds het einde van de 19de eeuw begonnen de Indiërs echter te beseffen dat ze niets gemeen hadden met hun onderdrukker. Ze wilden onafhankelijkheid! Hiervoor hadden ze een grote leider nodig, die vonden ze in Gandhi.
Gandhi werd geboren in Porbandar, India op 2 oktober 1869. Zijn geboortedag wordt zelfs gevierd, wat toch moet betekenen dat hij één van de invloedrijkste personen van Indische afkomst was. Na zijn studies in India besloot hij naar Engeland te vertrekken. Hier ging hij studeren aan de University College London. Toen hij terugkeerde naar India, wilde hij een advocatenkantoor opstarten. Dit werd echter niet zo een succesvol verhaal.
Hij vertrok naar Zuid – Afrika (aankomst in 1906), waar hij de lessen van zijn leven kreeg. Iin Zuid – Afrika was het apartheidsregime aanwezig. Gandhi riep het volk op om zich te verzetten tegen de pasjeswetgeving. Hij maakte wel duidelijk dat er geen geweld mocht gebruikt worden. In de jaren die hierop volgden werden duizenden mensen in elkaar geslagen, gevangen gezet en vernederd. De Indiërs gebruikten echter geen geweld!
In 1915 keerde hij terug naar India. Enkele jaren later, in 1918, stichtte hij een hindoeïstische gemeenschap en begon hij dorpen te reorganiseren en scholen en ziekenhuizen te bouwen. De reacties van de autoriteiten waren schokkend: Gandhi werd gearresteerd en dit leidde tot ontzettend veel protest. Hierdoor kreeg hij ook zijn bijnaam, Bapu ( de vader).
In 1919 was er de Rowlatt – wet die het volk in rep en roer zette. Dit was een wet die de overheid in staat stelde om mensen zonder rechtszaak in de gevangenis te zetten. Onder leiding van Gandhi kwamen hier opstanden tegen. De reactie van het leger onder leiding van de Britten was verkeerd: er vielen veel burgerslachtoffers ondanks dat het een vreedzaam protest was.
De reactie van Gandhi hierop was ook veelzeggend: alle geweld is kwaad volgens hem. Hij realiseerde zich dan ook dat onafhankelijkheid de enige oplossing was om de problemen op te lossen en hij ging zich inzetten voor zelfbestuur.
In 1920 werd hij voorzitter van de India Home Rule League en in 1921 werd hij voorzitter van de Congrespartij. Onafhankelijkheid was één van de doelen van het partijprogramma. Dit moest echter zonder geweld gebeuren.
Verder vond hij ook dat vrouwen een rol moesten hebben in de onafhankelijkheidsbeweging. Om dit te bereiken riep hij iedereen op om zelf kleding te spinnen. Deze campagne was succesvol maar in 1922 ging het mis toen er geweld gebruikt werd. Gandhi riep dan ook uit tot beëindiging van de campagne: geweld was de oplossing niet!
Ironisch genoeg raakte Gandhi zelf in de gevangenis wegens aanzetting tot rebellie. Tijdens zijn afwezigheid werd de Congrespartij in tweeën gesplitst en de samenwerking tussen moslims en hindoes begon ook stroef te lopen.
De Britse autoriteiten probeerden een commissie samen te stellen die de grondwet kon wijzigen, maar deze zou enkel uit Britten bestaan. Uiteraard waren Gandhi en de Indiërs hier niet tevreden mee. Hij riep een boycot uit binnen de Indische politiek. India was rijp voor een gedeeltelijke autonomie en op 26 januari 1930 werd door de Indisch Nationaal Congres uitgeroepen als de dag van onafhankelijkheid voor India.
In 1931 werd het Gandhi-Irwin-pact getekend. Dit was ook een succesje voor Gandhi omdat de Britten beloofden alle politieke gevangenen vrij te laten in ruil voor het opschorten van de burgerlijke ongehoorzaamheidbeweging. In 1932 werd door de regering een voorstel gedaan om aparte verkiezingen te organiseren. Ghandi ging in protest en de regering veranderde het plan. In 1933 vastte hij 21 dagen uit protest tegen de Britse onderdrukking.
Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, wilden de Britten dat de Indiërs hen steunden in deze strijd. Ghandi zei echter dat de Indiërs de Britten alleen zouden steunen, indien zij onafhankelijkheid kregen. Hij schreef dan ook de “Quit India” – resolutie waarin de Britse regering werd verzocht om India te verlaten.
Deze campagne was de grootste en meest massale beweging voor onafhankelijkheid ooit. Tijdens deze campagnes vonden massa arrestaties en geweld op grote schaal plaats. Duizenden mensen werden gedood en honderdduizenden gearresteerd. Gandhi zei dat deze campagne een individueel geval was van de Indiërs en geen reden was om de campagne af te gelasten. Toch verkoos hij een geweldloze campagne.
In 1942 werd Gandhi twee jaar vastgehouden in het Aga Khan Paleis. Voor het einde van de oorlog werd hij echter in vrijheid gesteld omdat hij zwaar ziek was. Einde 1943 werd de orde hersteld door het geweld van de Britse troepen, maar “Quit India” was een succes. Tegen het einde van de oorlog maakte de Britse regering duidelijk dat de macht in Indische handen zou komen te liggen. Dit was voor Gandhi de reden om de campagne af te sluiten.
In 1947 werd India dan eindelijk officieel onafhankelijk van de Britten. Maar toch vierde Gandhi de onafhankelijkheid niet, hij rouwde om het geweld tussen de hindoes en moslims. Ironisch genoeg werd de man die streefde voor een revolutie vermoord door een extremistische hindoe.
Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Mahatma_Gandhi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten